Op MediQuality, een forum voor alle medici, kwam er gisteren trouwens een bijzonder kritische noot van een anesthesist. Deze man werkt letterlijk in het midden van de ‘oorlogszone’ en twijfelt openlijk over de aanpak van de overheid, en over de cijfers die die overheid hanteert.
Ja, er zijn vele doden, en dat is altijd jammerlijk.
Maar op dit moment worden bv. alle doden in rusthuizen aan COVID-19 toegeschreven, terwiijl nauwelijks 4% positiief getest werd.
De normale totale sterfte in België is 300 doden per dag. We zullen nog moeten zien eind dit jaar of er werkelijk sprake is van oversterfte zoals dat heet (dus meer dan 300 sterfgevallen per dag gemiddeld). We horen van spoedartsen, cardiologen en intensivisten inderdaad dat ze opvallend weinig hartinfarcten en beroertes binnenkrijgen tijdens deze Coronacrisis. Vele andere pathologie idem.  Er zijn zelfs minder zelfmoorden…
Als je op individuele schaal kijkt, dan zie je bv. dat een acute ziekte als mazelen, chronische klachten als eczema bij een patiënt tijdelijk kan verdringen.
Als we op wereldschaal kijken, en ‘de mens’ als een geheel bekijken, dan is het misschien mogelijk dat deze acute ziekte zich nu volop manifesteert, terwijl er tegelijk minder uiting is van chronische ziekte.