De Rheinwein van 1822, een patiënt die wachhtte op de juiste diagnose" is een teekstje uit de pen van Constantin Haring.
Als een van de directe studenten van Hahnemann heeft Constantin Hering (1800-1880) belangrijk werk verricht om geleverd om de homeopathie in Amerika te verspreiden. Hij wordt dan ook algemeen als de vader van de Amerikaanse Homeopathie beschouwd.
Tijdens zijn medische studies aan de chirurgische academie in Dresden kreeg hij de opdracht van chirurg Jakob Heinrich Robbi (1789-1820) om een boek over de “aberratie homeopathie” te schrijven, maar het zou anders uitdraaien. Nadat hij bij een sectie gangreen (afsterven van weefsels bij een infectie) ontwikkelde en geen enkele traditionele behandeling aansloeg (in die tijd was gangreen moeilijk te genezen en leidde meestal tot amputatie of de dood) behandelde een leerling van Hahnemann hem met succes (remedie: Arsenicum album).
Herings interesse in homeopathie was gewekt. Na het behalen van zijn medisch diploma aan de Universiteit van Wuerzburg (met de hoogste onderscheiding) wijdde hij zich aan de studie van de homeopathie.
“Herings Law” of “Law of Direction of Cure” beschrijft hoe “De genezing plaatsvindt, van centrum tot periferie, van kop tot ledematen, en in de omgekeerde volgorde van de ontwikkeling van de symptomen.”
De Rheinwein van 1822
Op mijn reizen kwam ik naar een dorp toen de edelman me uitnodigde om de nacht bij hem te blijven in plaats van in de herberg. Hij was een rijke excentrieke zonderling, meestal ziek, verveeld, en had een kelder met goede wijn.
Toen hij hoorde dat ik een jonge dokter was die op het punt stond te reizen, maakte hij de opmerking: “Ik had liever dat mijn zoon een beul zou worden, dan een dokter!”
Ik was uiteraard verbaasd. Hij haalde een groot boek en vertelde me dat hij 20 jaar geleden ziek was geworden, maar gelukkig niet van geest. Twee beroemde artsen maakten ruzie over de aard van zijn ziekte, dus hij had geen van beide vertrouwd, en hun remedies nog minder, maar het verhaal opschreven in een boek. Hoewel niet genezen, was hij op reis vertrokken, met die gedachte: “Als ik ooit drie artsen vind, die dezelfde diagnose en behandeling stellen, dan laat ik mij door hen behandelen, en door niemand anders.
HIj bezocht alle beroemde artsen, en zelfs enkele mindere coryfeeën. Maar ondanks zijn lijden was hij trouw gebleven aan zijn basisdoel: dezelfde diagnose en remedie van 3 artsen zou hij opvolgen. Hij noteerde elk advies in zijn boek, maar tot nu toe waren er geen overeenstemmingen. Zo was hij nog steeds ziek, maar bleef leven. Het boek had hem al veel geld gekost. De pagina’s van het boek waren in kolommen ingedeeld. In de eerste stonden de namen van alle artsen doorgenummerd tot 477. In de tweede was de diagnose (313 verschillende) en in de derde de voorgestelde remedies, er waren 832 voorschriften waar in totaal 1097 verschillende remedies verwerkt werden. Het totaal van elke kolom was telkens aangegeven. Hij nam een pluim en zei droogjes “wil je me niet ook een advies geven? Ik zal alles noteren onder nummer 478”.
Ik had daar geen zin in maar vroeg of hij ook Hahnemann geconsulteerd had. Hij toonde hem in het boek: nummer 301 riep hij, dat was de slimste, geen diagnose, geen voorschrift. Deze arts zei dat de naam van de ziekte en de remedie mijn zorg niet moest zijn, enkel de genezing is essentieel. En waarom vroeg ik heb je je niet laten behandelen van de slimste? Omdat het enkel een arts is. Ik wil er drie die dezelfde standpunt hebben.
Ik vroeg of hij enkele honderden franken zou willen spenderen aan een experiment. Ik zou hem geen drie maar drieëndertig artsen noemen op verschillende plaatsen, regio’s en landen, die allen het eens zouden zijn over de diagnose en behandeling. Hij twijfelde, maar ging de uitdaging aan. Wij maakten een beschrijving van zijn ziekte, en hij liet deze kopiëren om ze met één “Louis d’or” (gouden munt) aan drieëndertig artsen-homeopaten op te sturen. Aan elke arts vroeg hij de remedie te benoemen die zijn ziekte kon helen of soelaas brengen.
Toen ik weer thuis was ontving ik een ton rheinwein van 1822 met een briefje bij. “ik stuur u een wijntje van 1822, want 22 artsen stuurden overeenstemmende adviezen. Ik begrijp nu dat u gelijk hebt en dat er toch nog zekerheden zijn in deze wereld! Ik kocht de (homeopathische) werken om er meer over te weten te komen”.
22 artsen stuurden overeenstemmende adviezen
“Van de circa 200 middelen hadden 22 artsen hetzelfde gekozen. Dit overtreft mijn verwachtingen. De dichtst wonende van de artsen behandelt mij nu en ik stuur u de wijn om niet in de verleiding te komen er zelf teveel van te drinken uit plezier om mijn gezondheid die elke dag beter wordt.
Iedereen die aan de waarheid van het verhaal wil twijfelen mag dit doen. Maar als iemand ziek is en zich er van wil overtuigen kan hij het bewijs vinden op dezelfde manier als de rijke zonderling. En vooral vergeet de Louis d’or niet… ja, en voor mij het vat Rheinwein.
Bron: Constantin Hering: Gelegentliche Betrachtungen […] nebst verschiedenen merkwürdigen Neuigkeiten. In: Hering, C.: Medizinische Schriften, Bd. 1, S.382-384. Hrsg.: K.-H. Gypser. Göttingen: Burgdorf Verlag 1988
Nederlandse introductie en vertaling van de Duitse text : M. Zahren
Met dank aan Apotheker D. Follebout voor zijn vertaling uit 2009 van de Franse tekst.