DANKBAAR HART VOOR

de fluisteringen van Homeopathie

Lieve vrienden,

Ik kruip heel graag even terug in mijn pen. En dit om mijn eigen kwetsbare ervaringen van de afgelopen tijd openhartig met jullie te delen.

Ik ben een denker, een dromer, een beetje een “zoeker”, de tijd vraagt ons om dat zacht te doen heb ik ervaren.  De dingen kritisch in vraag stellen en antwoorden “zoeken” die een taal spreken die met jouw eigen essentie resoneert.

Het waren en zijn daarvoor best uitdagende tijden. Met informatie die nog altijd pijlsnel en ongefilterd op ons afkomt, zoals eerder gezegd, niet altijd of te weinig beschermd zijnde door een stevig harnas om de afgevuurde pijlen af te weren.

Een bijzonder astroloog
waar ik nauw mee bevriend ben,
spreekt van
een wereldwijde hypnose
waar we in terechtgekomen waren plots…
en als je even afstand nam,
dan kon je die hypnose voelen,
bij jezelf en bij jouw omgeving herkennen.

Het pad dat ik mocht bewandelen de voorbije jaren deed mij vermoeden dat ik heel sterk gewapend was en afstand nemen lukte in het begin, maart 2020, erg goed. Ik voelde geen angst, en luisterde niet naar de media. Ik genoot, en voel nog altijd de grote vreugde die ik voelde toen ik dat jaar de lente voor het eerst in mijn leven écht zag ontluiken. Er was tijd, ruimte en een gevoel van ontembare “vrijheid”.

Maar hoezeer ik mijn handen stevig rond de aangeleerde handgrepen hield om goed bij mezelf te blijven, en hoezeer ik bepaalde opgelegde “regels” aan mijn laars lapte…. Toch raakte mijn wezen een beetje bedolven onder invloeden en gedachten.

Toch raakte mijn wezen een beetje bedolven onder invloeden en gedachten.

Hoe kon het ?

Hoe kon het anders. Enkele maanden voor de pandemie nam ik afscheid van mijn beste vriend, mijn paps. Enkele maanden voor de pandemie lanceerde ik mijn “baby” Natuvert, waar ik jaren had aan gewerkt en uit mijn hart voorstelde aan de wereld. Er werd mij opgelegd om mijn mama, die verscheurd van verdriet was, in isolement te zetten. Ik koos natuurlijk om dat niet te doen, en zorgde voor mijn mama met alle liefde die in mij zit. Er werd mij opgelegd om stilzwijgend toe te kijken hoe mijn heerlijke tiener ontelbare uren alleen voor een computerscherm moest doorbrengen….

Hoezeer ik geen angst voelde voor een virus, en hoezeer ik de situatie kon relativeren en samen met bijzondere mensen nuchter kon bekijken…. toch maakte mijn vertroebeld zicht op de wereld en het onbegrip mij intriest. Hoe kon het dat ik als een dief in de nacht, kansmakend op een boete, de weg op ging om mijn mama te troosten en te knuffelen, om samen te huilen om het gemis bij de urne van mijn paps? Hoe kon het dat mensen elkaar niet meer mochten ont-moeten? Hoe kon het dat ik mijn oprechte dienstbaarheid in mijn praktijk als podotherapeute niet mocht vormgeven? Hoe kon het dat mijn hartendief, mijn dochter, haar puberteit niet mocht beleven?

Zoals gezegd…. Het duurde even, en het was wachten op herhaaldelijke fysieke klachten en vermoeidheid om de signalen van mijn lichaam op te vangen. En daar start de grote dankbaarheid. In eerste instantie voor de intelligentie van mijn eigen lichaam, dat signalen stuurt zodat we de rem opzoeken. Om te luisteren, om te bevoelen, om te doorleven, om los te laten, om te transformeren.

De boekjes staan er vol van, en op social media hoef je niet ver te zoeken om deze inzichten verder uit te spitten.

Fluisteringen uit het hart van de natuur

Maar hoe begin je daar nu heel concreet aan?

En dan komen homeopathische middelen om de hoek zacht jouw pad op, de grote dankbaarheid voor het geduld en het groothartig bijstaan van mijn behandelend arts. Waar ik terechtkwam, en waar de vraag: “wat voel je?” mij geruststelde, wetend dat daar de antwoorden liggen. Het duurde enkele consulten en verschillende remedies om ten gronde aan te komen bij de onderliggende gevoelens, twijfels en onverwerkte emoties. En het vroeg ook om een beetje moed om mijn persoonlijk aandeel onder de loep te durven en te willen nemen.

Maar ik stond er niet alleen voor, ik werd de hand gereikt en de subtiliteiten van de remedies fluisterden mij zacht toe, zodat ik terug vredig, blij, in vertrouwen, nieuwsgierig en zielsgelukkig de dagen mag beleven.

Zo omschrijf ik homeopathische middelen bij vrienden soms als volgt: “fluisteringen uit het hart van de natuur die jou helpen om de fluisteringen van jouw eigen hart te kunnen horen”

Ik ben natuurlijk geen arts of geen wetenschapper. En ongetwijfeld zal de grondlegging en de materie rond homeopathie veel complexer zijn dan dit. Maar naast een denker, dromer en “zoeker”, ben ik ook een “believer”, een voeler en een fijnbesnaard wezen (om hoogsensitief niet te gebruiken, ik vind het zo’n verkeerd gekozen woord). En vanuit mijn natuur heb ik een sterke voeling met subtiliteiten.

De Sleutel zijn we zelf

En dan komen we aan bij de sleutel voor de deur die we allemaal willen openen… de deur naar eenvoudig zielsgelukkig zijn. De sleutel is ons hart. De sleutel zijn we zelf. En dit hoef ik niet zomaar neer te pennen vanuit voelen of vanuit mijn intuïtie, ik kon mij bijscholen in verschillende takken de voorbije jaren waar we zien dat er zoveel rondom ons is dat waardevol is om te exploreren en te beleven.

Naast de nodige inzichten, en de tijd om even op adem te komen zorgden de remedies er ook voor dat ik terug contact kon maken met alle andere subtiliteiten die ikzelf zo waardevol vind en heel graag met jullie deel om af te sluiten:

    • Dauwtrappen in ons gazon met positieven en dankbare intenties voor een nieuwe dag.
    • Avondwandeling in de natuur en haar cycli na een drukke dag die ruimte maakt om terug zacht aan te komen in jouw eigen lijf.
    • Ontspannend baden met magnesiumkristallen.
    • Dagelijkse ademhalingsoefeningen vanuit hartcoherentie-training waar drie maal per dag zes minuten bewust en dankbaar ademen al echt het verschil maken.
    • Mindful leven, waar ik bijvoorbeeld altijd net voor het bereiden van onze maaltijden heel even de tijd neem om aan te komen in het moment en rustig mijn tijd te nemen in de keuken en daarbij even alle gedachten parkeer.
    • Aromatherapie. Ik maak er graag de gewoonte van om elke dag af te sluiten met een “geurprikkel” uit een flesje. Waar ik de verbinding voel met de natuur en de liefde die de natuur ons stuurt door elke dag zo hard voor ons aan de slag te gaan. En dat doet die natuur onvoorwaardelijk, zonder voorwaarden.
    • Mag ik zeker het knuffelen van onze geliefden en onze vrienden niet vergeten, het zijn zo’n waardevolle momenten.
    • Ik sta soms zelf versteld hoe het beluisteren van mantra’s en het zonder nadenken meechanten mijn gemoed beïnvloedt.
    • Ken je het gevoel al van intuïtief een edelsteen uitkiezen en die bij jou te dragen? Ikzelf heb er verschillende en hou er erg van om, als ik daar zin in heb, de edelsteen bijvoorbeeld ‘s avonds voor het slapen op mijn buik te leggen, of gewoon aan mijn zijde.
    • Al jaren maak ik tijd in mijn soms drukke agenda om kleine ritueeltjes vorm te geven op de dag van de volle maan, en graag duik ik dan eens in de mooie kennis rond die volle manen die heerlijke mensen zo gul met ons delen.
    • De kracht van liefdevolle intenties en vergeving voor jezelf en voor anderen tijdens momenten van dagelijkse meditatie. Liever dan harde oordelen, schuld, schaamte en beschuldigingen. Dergelijke intenties zijn veel puurder en bevatten hoge trillingen die ons fysiek en emotioneel welzijn ten goed komen.
  •  

Erg dankbaar voor alle ervaringen die mij de weg tonen en zo mijn eigen leuze: “van VOL naar zinvol voldaan” als een godsgeschenk mag ervaren.

Rest mij nog jullie een deugddoende knuffel te sturen, en het vertrouwen in jullie eigen intuïtie. Vreugde, dankbaarheid en liefde die samen met jullie de zomermaanden doorbrengen.

Wens ik jullie een heel fijne tijd.

Hartengroetjes
Altijd welkom

Karolien

Geplaatst in Achtergrond, Alle rubrieken, Geen, Lezersbrief, Lezersbrief - Open Brief - Opinie, Patiëntervaringen, Uit de Praktijk en getagd met .