Polychresten
Phosphoricum acidum
Hubert Verhelst en Dr Kris Genbrugge
Zich volledig opgebrand voelen, waarbij lusteloosheid en moeheid vooraan staan – dat is het beeld van Phosphoricum Acidum
Fosforzuren zijn puur scheikundige stoffen die niet vrij in de natuur voorkomen. Het fosforzuur dat wij hier bespreken wordt chemisch herkend als orthofosforzuur of H4PO4
Het is een heldere siroopachtige vloeistof die noch geur noch kleur heeft. Fosforzuur wordt in de handel gebracht in concentraties die tussen 25 en 90 % H4PO4 bevatten (in Nederland 25 %, in Vlaanderen 82 à 84 %).
De stof is met water of alcohol gemakkelijk te verdunnen en veroorzaakt daarbij warmteontwikkeling. Geconcentreerd kan fosforzuur bij verwarrming porselein aantasten.
Bij lage temperatuur bewaard, stolt fosforzuur. Daarbij vormen zich kleurloze kristallen die opnieuw smelten bij 28° Celsius. De stof is onverenigbaar met alkaliën en vele verbindingen van aluminium, calcium, ijzer, zilver, lood- en kwikzouten.
In de allopathie is fosforzuur bekend in bereiding met strychnine en kinine, als maagsecretiestimulerend middel.
“Moe” is men niet alleen van hard werken of weinig te slapen. Voor een aantal mensen is moeheid de belangrijkste en soms overweldigende uiting van hun energetische verstoring.
De oorzaak van de ontregeling is soms zeer ver in het verleden te zoeken. Iemand die zich volledig opgebrand voelt, waarbij lusteloosheid en moeheid vooraan staan, is bv. Phosphoricum acidum. En toch kunnen zijn vrienden en kennissen beelden ophalen van een tijd waar hij een vlotte, levendige en krachtige persoon was. Wat gebeurde er met hem ?
Phosphoricum acidum is emotioneel uiterst kwetsbaar. Zowel het verlies van geliefde personen of van toestanden die hem veiligheid en geborgenheid gaven, als vernederingen en herhaalde kleine kwetsuren, vormen kleine barstjes in zijn emotionele weerbaarheid, waarin langzaam aan als een sluipend gif een kilte de plaats inneemt van wat warmte, liefde en genegenheid had moeten zijn.
Een hele tijd zal Phosphoricum acidum weerstand trachten te bieden aan deze kilte en zal hij eerder geprikkeld en geïrriteerd reageren. Doch deze prikkelbaarheid zelf is reeds het eerste teken van de voortschrijding van de emotionele zwakte naar het mentaal niveau. Hij voelt zich mentaal te zwak om argumentatie aan te brengen en zal gewoon kwaad en geprikkeld reageren, dikwijls tot onbegrip van anderen. Stilaan raken zijn reserves uitgeput en een gevoel van onmacht maakt zich van hem meester. Hij wordt onverschillig en wil liefst alleen gelaten worden.
Zijn emotionele mogelijkheden vluchten weg, hij kan zich in niets meer verheugen en zich voor niets meer inzetten. Indien hij in dit stadium nog kan rekenen op de steun van familie en vrienden, kan hij nog redelijk functioneren, doch bij nieuwe of herhaalde tegenslagen gaat het helemaal mis.
Hoe komt Phosphoricum acidum dan naar voren? Redeneren kan hij slechts moeizaam en traag. Zich uitdrukken kan hij nog veel slechter. Namen, feiten en woorden kan hij zich niet herinneren. Het duurt lang alvorens hij een antwoord kan geven op een gestelde vraag en in een gesprek geeft hij een ongeïnteresseerde, afwezige indruk. Met de tijd wordt hij volledig apathisch en keert hij in zichzelf terug. Nochtans kan hij in de periode van mentale ineenstorting de fysieke arbeid nog vrij goed aan. Slechts na verloop van tijd, soms na jaren zullen zich hier ook wijzigingen voordoen. Hij begint snel te verouderen, zijn haar valt uit, zijn gezichtsscherpte vermindert, hij klaagt over een droge mond en een droge neus. Het is net of hij ook lichamelijk uitdroogt. Een typisch kenmerk is dat diarree de andere symptomen tijdelijk verbetert. Hij zucht ook opvallend veel en alles vermoeit hem. Hem aanspreken kan reeds hoofdpijn veroorzaken.
Geleidelijk aan vereenzaamt hij, want zelden wordt hij nog opgezocht, wat hem overigens goed uitkomt. Zijn lichamelijke toestand verzwakt en veelal eindigt hij zijn leven als chronisch longlijder.