Een hele poos geleden lieten wij den teevee voor wat hij was. 

Onze gazet hadden we daarvoor al opgezegd. 

Netflix, dat is ook alweer heel lang geleden, dat we daar een avond aan spendeerden.


En zo komt er tijd vrij.

Er is wel altijd iets te doen natuurlijk, voor de school, of de site, maar er wordt hier ten huize toch ook weer veel meer gelezen. Een oude hobby, oh zo verrijkend. 

We zijn ook muziekliefhebbers, en die twee hobby’s zijn voor ons mooi te combineren.

Er passeren hier veel boeken, het ene al wat interessanter dan het andere.

De Fontein behoort tot de zeer interessante.
Ik ben zeker dat iedereen er iets kan uithalen, iets wat hem/haar speciaal raakt.
En bij herlezen zal er weer iets anders resoneren.

De auteur gebruikt de fontein als metafoor voor het systeem waar je in bestaat. Vooral het familiesysteem wordt belicht, maar het boek leert ons ook over je plaats in andere systemen, zoals de werkomgeving.

Als je de juiste plaats in de fontein inneemt, onder je (voor)ouders, en boven je (klein)kinderen, dan kan je ontvangen van boven, en ook weer doorgeven naar beneden. En zo zal de energie vloeien.
In die fontein kan je opstijgen, maar ook terug afdalen.
Opstijgen zal altijd betekenen dat het je minder goed zal gaan.

Els van Steijn beschrijft zeer helder hoe dit kan gebeuren, en geeft ook tips om terug af te dalen.
Zo kunnen hardnekkige patronen, die samenhangen met de verkeerde plaats innemen in het systeem, oplossen.

Vind je plaats in de fontein en laat het jezelf beter gaan dan ooit.

Want de kunst van het leven bestaat erin om aan te nemen wat is, en zo een evenwicht te vinden tussen geven en nemen.