Homeopathische Remedies | Crocus sativus 2

Tijdens één van de seminaries met Dr. Masi van Argentinië bestudeerden we de Materia Medica van Crocus sativus en kwamen tot het volgende idee over de mogelijke dynamiek en spiritueel probleem achter Crocus.

Eén van de belangrijkste themata van deze remedie is de bipolariteit tussen vrolijkheid en triestigheid. 

Een tweede is het falen van de wil: Crocus weet niet hoe hij iets wil zeggen; hij wikt en weegt zijn woorden. In een droom lijkt hij zich te moeten haasten om een bepaalde verre plaats te bereiken, maar geraakt er niet spijts alle inspanningen die hij ervoor doet.

Vanuit deze gegevens kunnen we stellen dat Crocus een ver doel wil bereiken en dit op een snelle manier. Maar hij weet niet te kiezen op welke manier. Crocus twijfelt altijd of de gekozen weg naar het geliefde doel wel de goede weg is. Hierdoor kan hij echte vrolijkheid niet meer ervaren en zocht een soort surrogaat als plezier in zijn menselijke conditie.

De triestigheid komt dan voor als tegengestelde passie uit gemis aan het bereiken van het geliefde doel. We zouden dus kunnen stellen dat Crocus niet aanvaardt dat er een weg moet afgelegd worden van onvolmaakt geluk naar volmaakt. Hij verlangt om nu direct de volmaakte gelukzaligheid te bezitten. En Crocus denkt dat dit kan gevonden worden in de perfecte liefde die door de ander moet gegeven worden. Hieruit volgt dat de minste frustratie in het antwoord van de ander hem kwaad doet worden. Deze afhankelijkheid aan het antwoord van de ander doet hem snel wisselen van humeur en in de keuze van woorden en handelingen, hij verandert van attitude.

Het gevoel van afwijzing door de ander geeft een vorm van triestigheid.

Dit is de fundamentele fout van Crocus dat hij denkt dat de anderen hem het perfecte geluk kunnen geven, omdat hij de anderen in de plaats stelt van God. Maar gezien hij het van de anderen niet bekomt, denkt hij dat ze het hem niet willen geven.

In zijn onbewuste zit Crocus constant bezig te denken hoe hij de afstand tussen het onvolmaakte en volmaakte geluk kan verkleinen en wat hij moet doen opdat hij de anderen er toe zou kunnen bewegen het hem toch te geven.

De zonde van Crocus is dus het weigeren van God als liefdegevend object, omdat God te ver verwijderd is en hij te lang zou moeten wachten op het perfecte geluk. Hij dacht hetzelfde te kunnen vinden bij de anderen en op een veel snellere manier.

Er is een tussenkomst van de voorzichtigheid. Crocus heeft de voorzichtigheid slecht gebruikt en heeft daarom een slechte keuze gemaakt in het object. De voorzichtigheid heeft te maken met de wijsheid.

Het kalm zijn wordt door Crocus niet gezien als positief, maar wel als een zwakte van karakter.

Het kwaad worden is nodig om de anderen wakker te schudden, denkt hij, maar vreest terzelfdertijd de liefde (die hij verlangt) van de ander te verliezen. Dit veroorzaakt weer een twijfel.

Samenvattend kunnen we ons de vraag stellen:
"Welke menselijke conditie weigerde Crocus en welk Goddelijk attribuut heeft hij verlangd?"

VERLANGEN :

dat aardse liefde de perfecte beatitude zou geven, de beatitude in acte van God.

WEIGERING :

te wachten op de perfecte beatitude die op afstand is, die in de toekomst ligt.  De beatitude in puissance(de onvolmaakte gelukzaligheid) van de mens en dat er een weg moet afgelegd worden om te komen tot de beatitude in acte(de volmaakte gelukzaligheid).

STRAF

wordt overdreven gevoelig aan elk falen.
twijfel over de goedheid van zijn doen en laten in het bereiken van die liefde.
Vandaar alle problemen met de afstand en de inspanning om er te geraken.

In deze hypothese zou het basisprobleem van Crocus sativus dus zijn dat hij de perfecte gelukzaligheid nu ogenblikkelijk wenst te bekomen.