Op zoek naar het WHO artikel van Nieuwsbrief 33?
Lady, de angstige collie
R.J. Opmeer, homeopathisch werkend dierenarts
Homeopathie, een andere (private) weg
De gewone (allopathische) geneeswijze pakt veelal gezondheidsproblemen aan door de optredende symptomen of ziekteverwekkers te bestrijden. Zo wordt bv. bij heftig braken een anti-braakmiddel toegediend en bij een bacteriële infectie een antibioticum. Bij problemen van psychische aard, zoals bovenmatige angst of agressie, wordt vaak gekozen voor tranquillizers of (anti)hormonale middelen.
In veel gevallen leidt de behandeling tot het gewenste resultaat. Soms echter keert een bepaalde ziekte of klacht steeds terug of bestaat er geen afdoend allopathisch geneesmiddel tegen. In dat geval kan het zijn dat er dieper liggende oorzaken zijn aan te wijzen die het lichaam verzwakken. Vaak gaat het hierbij om blokkades in het organisme, bv. door een vroeger doorgemaakte ziekte, een emotioneel trauma, subluxaties in de wervelkolom, milieufactoren of een tekort aan essentiële voedingsstoffen.
De homeopathische geneeswijze is erop gericht de achterliggende oorzaken op te sporen. Daarom wordt voor een homeopathisch consult over het algemeen ruim de tijd genomen. Tijdens dit uitgebreide consult tracht de dierenarts een duidelijk beeld te krijgen van het huisdier en de klacht. Dit gebeurt door observatie van het dier zelf en door een gesprek met de eigenaar, vaak aan de hand van een vragenlijst, over de optredende symptomen, de specifieke karaktertrekken en gedragingen van het huisdier.
Als er vervolgens een therapie wordt ingesteld, gebeurt dit door toediening van medicamenten die door middel van energie-overdracht het organisme aanzetten tot zelfgenezing. Van de dierbezitter wordt verwacht dat hij/zij het huisdier tijdens de ingestelde therapie nauwlettend observeert en notitie maakt van optredende veranderingen in het ziektebeeld of het gedrag.
Een homeopathische aanpak vergt dus geduld en inzet van de eigenaar. Immers, een lang bestaande klacht zal vaak niet in één week genezen zijn. Maar als het juiste homeopathische geneesmiddel is gevonden en dit zijn werking heeft gedaan, wordt vaak een diepe en blijvende genezing bereikt.
Een angstige collie
Een collie, Lady genaamd is een teefje van bijna 2 jaar oud. Het dier is zeer angstig en kan slechts bij constante toediening van Valium een “hondwaardig” bestaan leiden. De eigenares ziet derhalve de toekomst met zorg tegemoet en heeft daarom besloten tot een alternatieve benadering van het probleem.
Tijdens het uitgebreide homeopathische consult krijg ik door de exacte beschrijvingen van de baas en bazin van Lady een goed beeld van de gedragingen van het dier in de eigen omgeving. Dit beeld wordt bevestigd door mijn eigen observaties tijdens het doornemen van de vragenlijst.
Lady komt op jonge leeftijd (8 weken) bij het betreffende echtpaar. Het gezin telt twee nog jonge kinderen. Lady groeit op met de kinderen en kan veel van ze verdragen. Ze is niet jaloers, wel blijmoedig van karakter, zij het iets bangelijk en onderdanig. Ze heeft een eigen plek in de kamer (mand) en kan goed alleen zijn. Bezoekers begroet ze enigszins verlegen. Het echtpaar heeft reeds eerder een collie gehad en is dus bekend met het wat zachte karakter van dit ras.
Bij het opgroeien echter ontwikkelt Lady een steeds angstiger gedrag, wat zich uit in een zich zowel letterlijk als figuurlijk aan mensen en voorwerpen vastklampen. Wat vooral opvalt is de angst voor onverwacht bewegende voorwerpen: een etensbak die wordt neergezet, lamellen die bewegen door de tocht, een vaas met bloemen die wordt binnengebracht. Ze deinst dan plotseling terug of loopt er angstig omheen. Soms is de opkomende paniek zo groot dat ze, verstijfd van schrik, wegglijdt en onderuit gaat. Zo heeft ze ook onlangs op straat een “schrikaanval” gehad, waarbij ze even buiten kennis raakte en schokte over heel haar lichaam. Ook handen die worden uitgestoken om haar te aaien ervaart zij als zeer bedreigend. Zij staat dan stijf van schrik met de nagels vast geklampt aan de vloer. De eigenaar gebruikt voor deze houding de volgende schilderende omschrijving: “Het lijkt alsof zij zich vastschroeft aan de plavuizen”. In huis gebeurt het bij hevige schrik soms dat zij naar haar mand vlucht en daar zonder dat zij dit merkt haar urine laat lopen. Meestal echter zoekt zij bescherming bij de baas of bazin, drukt zich tegen hen aan of kruipt achter hen weg. Vanuit deze positie heeft zij het laatst volgehouden een kwartier te blaffen tegen een bezoeker. Ook als er niets te vrezen valt wil Lady bij de baas op schoot of tussen de voeten. Zij is voortdurend waakzaam en legt ook bij benadering door baas of bazin de oren plat in de nek.
De lage dosering Valium waarop zij door de behandelend dierenarts was gezet deed aanvankelijk de klachten wat verminderen. Nu lijkt het effect hiervan evenwel steeds meer af te nemen. Bij het vragen naar lichamelijke klachten komen weinig bijzonderheden naar voren. De laatste loopsheid heeft iets langer op zich laten wachten, maar is wel normaal geweest.
Het dier heeft iets vaker dan vroeger last van galbraken en ook valt op dat zij op straat meer snuffelt. Ze gaat graag mee naar buiten, maar bij het uitlaten urineert zij iets vaker dan vroeger. Ook hijgt zij veel sneller. Verder valt op dat ze graag zwemt.
Tijdens het afnemen van de anamnese ligt de hond stijf tussen baas en bazin op de grond, hijgend en bibberend. Zij houdt alles in de gaten. Een lade die open wordt getrokken of een aanraking, doen haar geheel verstijven.
Bij het rinkelen van de telefoon geeft zij echter geen reactie. Bij navraag blijkt dat ook in eigen omgeving harde geluiden haar geen schrik aanjagen.
Op de onderzoekstafel drukt zij zich plat op haar buik en klampt met de nagels in het rubber van de tafelmat. Hevig bibberend laat zij zich overigens zonder tegenstand onderzoeken.
Als ik na het onderzoek alle lichamelijke en mentale symptomen in kaart breng en analyseer, kom ik al snel tot de conclusie dat Lady past bij het middel Argentum nitricum. Ik start met de toediening van dit middel in een D30-potentie. De baas en bazin observeren Lady nauwlettend en doen regelmatig verslag. Na drie weken is er nog geen vooruitgang opgetreden. Vijf weken na het instellen van de therapie is de hond wat minder angstig en schrikkerig. Alleen wanneer er bezoek komt probeert zij weg te vluchten.
Drie maanden later zie ik Lady terug. Tot op dat moment heeft de eigenaar haar regelmatig kuurtjes van Argentum nitricum D30 toegediend. Wanneer hiermee werd gestopt, ging Lady weer angstgedrag vertonen. Ik schakel over op Argentum nitricum D200, dat door de eigenaar op geleide van de reactie wordt gegeven, hetgeen neerkomt op gemiddeld eens per zes weken.
Zo blijft het driekwart jaar goed gaan. Dan beginnen de angstaanvallen echter terug te keren. Ik schakel over op een hoge en zeer diep werkende potentie: Argentum nitricum 200K. Dit verlost Lady uiteindelijk blijvend van haar angst.
HB 57