40 jaar VSU
Frederik Schroyens, mei 2021
De jaren 70
Lang geleden, in de jaren 1970, waren er haast geen homeopaten in Vlaanderen. Enkele dokters volgden de opleiding aan de school te Brussel, waar de grootste groep homeopathische artsen woonde. In Vlaanderen was Dr. Albert Pladijs (De Panne) de man met veel ervaring, en enkele artsen – ook uit het buitenland – wisselden elkaar af om zijn consultaties bij te wonen.
Intussen groeide de belangstelling van het publiek voor homeopathie, zeker ook in Vlaanderen. Iedereen had wachtlijsten van maanden, zelfs van meer dan een jaar. In deze omstandigheden besloot Dr. Pladijs dat het tijd was een opleiding homeopathie op te richten in Vlaanderen. De schaarse Vlaamse artsen-homeopaten waren echter meestal dertigers, zelfs einde-twintigers, met hoogstens enkele jaren ervaring.
Toch overtuigde Dr. Pladijs een aantal van ons om mee te doen, met de belofte dat hij ons wel zou helpen en met de raad om elke les zeer grondig voor te bereiden.
Hij stuurde apotheker Gilbert Denys (Gent) het land rond om iedereen persoonlijk aan te spreken en gerust te stellen wat betreft de praktische organisatie die deze laatste volledig op zich nam via zijn firma Homeoden.
Begin jaren 80
Dat alles gebeurde in 1980-1981. De inschrijvingen begonnen heel vlot binnen te lopen en in september 1981 zouden we van start gaan. Toen gebeurde er iets heel onverwachts: in juni 1981 overleed Dr. Pladijs.
We waren van de hand Gods geslagen en wisten niet wat te doen. Intussen waren er al meer dan 100 inschrijvingen, maar de man die ons allen zou superviseren en inspireren was weg.
Vermits niemand van ons veel ervaring had in het homeopathisch behandelen, laat staan in het lesgeven, was een eerste reactie alles te annuleren en iedereen terug te betalen.
We twijfelden ook wel want we hadden reeds veel voorbereid. Ikzelf was sterk betrokken geraakt in de organisatie, samen met Gilbert Denys.
Bergen werk waren verzet en we hadden al een zaal gehuurd in de Holiday Inn (Ottergemsesteenweg) te Gent. Aangezien deze zaal te klein was voor 100 man, hadden we zelfs net een tweede, aanpalende zaal gehuurd.
220 studenten in het eerste academiejaar
Tenslotte besloten we daar met zijn allen samen te komen om de knoop door te hakken. Toen ik vertrok naar deze vergadering, waarschuwde mijn vrouw me “niet te veel hooi op mijn vork te nemen”; ze had me al genoeg bezig gezien met alle voorbereidingen bovenop mijn drukke praktijk. In deze vergadering werd er veel gewikt en gewogen, maar niemand was enthousiast om de leiding te nemen van dit plots groot geworden project. Uiteindelijk stelde iemand voor dat iedereen de naam van een voorzitter zou voorstellen, op een briefje. Net voordien gaf Dr. Guy Kokelenberg (Sint-Niklaas) een korte speech, waarin hij zei dat ik volgens hem het beste organisatietalent had en dat ik deze rol moest opnemen. Uit de stemming bleek dat 17 op 18 briefjes mijn naam vermeldden, ik was de enige die niet op mijn naam gestemd had …
Bijgevolg is de eerste les doorgegaan zoals gepland, met mij als voorzitter. We moesten ook de derde zaal bij huren want uiteindelijk was er 220 man ingeschreven tegen september 1981. Sommige lesnemers stonden in de deurgaten omdat er zelfs dan te weinig zitplaatsen waren: een vliegende start!
Deze gang van zaken, de korte toespraak van mijn vriend Guy hebben voor een groot deel richting gegeven aan mijn leven want van de ene verantwoordelijkheid kwam de andere.
Net geen 10 jaar heb ik als voorzitter met hart en ziel een enthousiast team geleid. Samen hebben we in die tijd meer dan 1.500 artsen, dierenartsen, tandartsen en apothekers de beginselen van het homeopathisch denken bijgebracht. Hoe een dubbeltje rollen kan!