Kan iemand het mij nu eindelijk eens gaan uitleggen?
Ik start heel graag dit schrijven met het vermelden dat ik in wezen een erg gevoelig persoon ben, een empaat, die helemaal geen fan is van conflict, ik heb er zowaar echt een hekel aan!
De fysieke spanning elke dag voelbaar in mijn fysiek lichaam omwille van dat conflict, wat nog zacht uitgedrukt is, woedt rond mij door het feit dat ik er héél bewust voor kies om momenteel mij en mijn gezin niet te laten vaccineren.
Initieel leek het mij zo‘n eenvoudige en voor de hand liggende keuze, ik keek daarbij niet rond mij, ik nam de keuze helemaal alleen en in volste vertrouwen met mijn eigen kennis en fysieke lichaam. De beslissing kwam intuïtief. Ik moest deze niet luidop verkondigen, en had daarbij alle respect voor ieders beslissing. Mijn eigen traject en erg hevige bijwerkingen die mijn dochter moest “ondergaan” en overwinnen na een vaccinatie om baarmoederhalskanker te vermijden (intussen een gangbare praktijk aan het worden) neem ik uiteraard mee in beschouwing.
Zeven jaar geleden werd ik invalide verklaard, de klassieke geneeskunde ondertekende de papieren en labelde mij met verschillende auto-immune aandoeningen. Het ziekenhuis werd mijn vaste stek om de zoveel weken, en indien ik dit niet rustig kon “ondergaan” werd een zakje Valium toegevoegd. Mijn zelfstandig beroep kwam in het gedrang, al mijn dromen vielen in duigen voor mijn ogen, mijn lichaam liet mij in de steek, en daar kon helemaal niets meer aan gedaan worden.
Onderweg werd me de hand gereikt door groothartigen die naar mij en mijn lichaam wilden luisteren...
Ik stapte weg van ziekte en van invaliditeit.
Tot op een dag ik de moed vond om weg te stappen…. Na een zoveelste verschrikkelijke bijwerking van alle “kanonnen” die op me werden afgevuurd ondanks de vele signalen die ikzelf en mijn fijnbesnaard lichaam gaven….
Ik wou luisteren naar de taal van mijn lichaam…. Ik wou mezelf bevrijden, zo weet ik nu, van alle opgelegde, aangeleerde en verdoken waarheden, patronen en culturele codes. Ik mocht mezelf losmaken en terug leren vertrouwen op mijn eigen authentieke proces. Liefdevol, oordeelloos naar anderen en openhartig.
Het werd de mooiste en boeiendste reis die ik ooit mocht maken, en gelukkig moest ik die reis niet alleen afleggen. Onderweg werd me de hand gereikt door een onmetelijk groot aantal groothartigen die naar mij en mijn lichaam wilden luisterden.
Ik stapte weg van ziekte en van invaliditeit. Ik realiseerde mijn dromen, werd herboriste, maakte contact met de energie en de verloren kennis van de natuur.
Krijgen we met zijn allen binnenkort een “CO2-uitstoot- pas” waar we ons flink aan houden, lees ik in een verdoken krantenartikel vandaag…. Of streven we liever naar bewustzijnsverruiming bij mensen om zo het klimaat te redden????
Ik begrijp het echt niet…. Hoe we machteloos toekijken hoe de wereld en zijn inwoners verzieken en hoe we denken dat controle en angst daar de redding zijn. Als ik mijn “boerenverstand” gebruik, dan denk ik dat we de moed moeten hebben om mensen op te roepen om zichzelf tot de orde te roepen, en hun eigen verantwoordelijkheid te laten opnemen als het op hun mentale en fysieke gezondheid aankomt.
Eigen verantwoordelijkheid mogen nemen voor mentale en fysieke gezondheid
Ik mocht leren hoe ik voor mezelf een kader kon bouwen los van angst, hoe ik de juiste gedachten kon kiezen.
Ik mocht de voorbije jaren de weg van genezing ervaren en daarbij dat authentieke zelfstandigheid véél waardevoller is dan overweldigende hulpeloosheid.
Ik mocht leren van anderen hoe ik voor mezelf een kader kon bouwen los van angst, hoe ik de juiste gedachten kon kiezen. Hoe meditatie, ademhalingstechnieken, kennis inzake voeding en voedingssupplementen mijn veerkracht konden opbouwen. Ik kwam plots op een pad van zelfrealisatie terecht waar ik, stil, liefdevol en in alle vertrouwen terug contact mocht maken met mijn eigen essentie.
Ik mocht mezelf ontknopen en ontwikkelen…. En daarbij liefdevol connecteren met anderen.
Na zo’n bijzondere ervaring, waar ik na een tijdje mijn invaliditeitsstatus mocht laten ontbinden, en daar zelfs heel wat moeite voor moest doen…. kon ik niet anders dan de verworven kennis en ervaringen delen met anderen. Het was mijn beurt om anderen de hand te reiken en te inspireren. Ik ging verder op zoek doorheen opleidingen en trainingen om te begrijpen wat me was overkomen….
Is het gegeven zelfherstellend
vermogen van ons lichaam inhoudloos geworden?
Maar wacht eens even…..
Door alles wat er rondom mij in alle hevigheid gebeurt zou ik zowaar bijna moeten gaan geloven dat ik de voorbije jaren in een droom heb geleefd, en dat alle mensen die mij de hand hebben gereikt ware idioten zijn. Waaronder artsen, wetenschappers, zorgkundigen, …. Is het gegeven zelfherstellend vermogen van ons lichaam inhoudsloos geworden?
Meen je dit echt?
Meen je dit echt hoor ik de fluisteringen van mijn hart zacht vragen? Mijn erg dankbaar hart dat ondertussen alleen de taal van liefde spreekt, omdat ik de kracht van liefde zelf heb mogen ervaren. Die wondermooie liefde voor mezelf, voor iedereen rond mij, voor de natuur en voor het leven… Liefde die haaks tegenover angst staat die als vuurpijlen op mensen wordt afgevuurd momenteel zonder dat we mensen écht hebben geleerd hoe ze hun schild kunnen dragen om deze pijlen af te weren…
Meen je dit echt?
Kan iemand het mij nu eindelijk eens gaan uitleggen? Zodat het conflict kan gaan liggen en zodat we in liefde en vertrouwen samen verder kunnen bouwen aan een betere wereld waar we onszelf tot de orde roepen, en ons hierbij liefdevol laten bijstaan door zoveel bijzondere mensen met de beste en oprechtste bedoelingen. Het doet me onmetelijk veel pijn te zien hoe al die bijzondere mensen nu op een gruwelijke manier in een hoek worden geduwd en met de vinger worden gewezen, als idioten worden beschouwd…
Ik sta graag samen met jullie op, en ga het conflict aan…
Voor mezelf, mijn fantastische dochter van bijna 18 die voor zichzelf durft te kiezen, voor jullie, voor een betere wereld. Want ik heb ontdekt dat in het erg liefdevolle wezen dat ik ben ook een brullende leeuwin schuilt….
Warme hartengroet
Altijd welkom!
Karolien Desmet
November 2021