Homeopathische Remedies | Aloë

Riate Bremer

Harald Süpfle [CC BY-SA 2.5 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5)], via Wikimedia Commons

Aloë behoort tot de Liliaceae of Lelieachtigen, een zeer soort- en vormrijke plantenfamilie, waar- binnen onderling grote verschillen voorkomen, zowel in vorm als in chemische samenstelling.

Het zijn vetplanten die hun doorgaans langgerekte en wat puntige bladeren in een rozet ingeplant hebben aan een uiterst korte stengel, zodat ze vlak boven de wortel lijken te ontspringen.

Een aantal soorten ontwikkelt een dikke, vlezige stengel, die, met weinig vertakkingen, hier en daar zo'n bladrozet draagt. Een enkele soort wordt echt groot: meer dan tien meter hoog met een stengelomvang van ruim twee meter. De meeste blijven echter vrij klein.

De Aloë komt voor in hete, droge gebieden, zoals steppen en woestijnen. Dat vergt aanpassing: de bladeren zijn bedekt met een dichte beschermlaag, die verdamping tegengaat. In regentijden hamstert de plant water, zodat de bladeren bol zijn, helemaal gevuld met water. Op die manier is een lange droogteperiode te overleven. Een vochtig klimaat is niet zo goed geschikt voor de Aloë: de wortels zouden gaan wegrotten in een blijvend vochtige grond.

Zo'n lekker nat hapje moet wel dorstige dieren aantrekken. Ook daartegen heeft de plant zich beschermd. De bladeren zijn met stekels bezet en wie zich daar nog niets van aantrekt krijgt met een onprettig geurtje en een uitzonderlijk bittere smaak van het sap te maken. Wie te veel van de plant binnen krijgt heeft bovendien te maken met heel wat onprettige symptomen.

Britt Storlykken Helland [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], from Wikimedia Commons

Abu Shawka [Public domain], from Wikimedia Commons

Jon Sullivan [Public domain], via Wikimedia Commons

Marco Schmidt [1] [CC BY-SA 2.5 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5)], from Wikimedia Commons

Sorten

Enkele van de ruim 200 soorten Aloë worden gebruikt voor de bereiding van het homeopathisch geneesmiddel.

Er zijn ruim 200 soorten Aloë en enkele daarvan worden gebruikt voor de bereiding van het homeopathisch geneesmiddel. Onder de handelsnaam Kaap Aloë valt in hoofdzaak de soort Aloë ferox terug te vinden.

De naam Aloë Socotrina is ook een handelsnaam voor de in Arabische streken verbouwde Aloë, waarvan het eiland Socotra al vanaf de vierde eeuw voor Christus een bloeiend middelpunt was. Karel de Grote zond er al een handelsdelegatie heen om de teelt en de oogst veilig te stellen.

In Engeland wordt het genoemd vanaf de tiende eeuw en in de Gouden Eeuw kocht de Oost-Indische Compagnie de hele oogst van het eiland Socotra al bij voorbaat op. In de Nieuwe Wereld komt Aloë niet spontaan voor.

Door teelt kreeg het eiland Barbados in de zestiende eeuw al naam, maar hoewel de naam Barbados Aloë gehandhaafd werd wordt nu ook wel van Curaçao Aloë gesproken, omdat in dat deel van de wereld de Antillen nu een belangrijke producent zijn en veel aan het Britse gebied leveren.

Duitsland geeft in het HAB, de Homeopathische pharmacopee, de instructie alleen van de Kaap Aloë gebruik te maken en de Barbados Aloë uit te sluiten. In deze tijd is het niet meer zo belangrijk, omdat voor een bereiding het gehalte aan inhoudstoffen nauwkeurig bepaald wordt met chromatografische en andere methoden.

Oogst en bereiding

Over de manier van oogsten is in de loop der eeuwen nogal wat te doen geweest. Handels-Aloë bestaat uit het ingedikte en gedroogde sap, dat uit afgesneden bladeren van de Aloë plant lekt. Ze worden daartoe ondersteboven boven een verzamelbak geplaatst. Oorspronkelijk deden geitevellen (gourdes) dienst als verzamelplaats.

Was er veel Aloë geoogst, dan kon ook een paardenhuid dienst doen. De huid werd in een in de grond uitgegraven sleuf gelegd en het uitlekken kon beginnen. Allerlei oude boeken geven gedetailleerde voorschriften, die één ding gemeen hebben: hoe meer tijd het sap krijgt om onder natuurlijke omstandigheden te drogen, hoe beter de kwaliteit van het product. De natuur werd ook al eens een handje geholpen door een vuurtje te stoken bij de droogplaats. De aldus verkregen Aloë zou van een mindere kwaliteit zijn. Homeopaten kunnen de relatie met Carbo animalis herkennen, bereid uit verbrande ossehuid en als verontreiniging liever uit te sluiten. Ook werd geprobeerd de oogst te verbeteren door bladeren in stukken te snijden, ze uit te koken en daarna alsnog in te dampen. Het HAB noemt dit als de standaardmethode.

Handels-Aloë bestaat uit het ingedikte en gedroogde sap, dat uit afgesneden bladeren van de Aloë plant lekt.

Aloë als geneesmiddel

Aloë is één van de meest gebruikte homeopathische "huismiddeltjes" ter wereld, m.n. als laxeermiddel. Zelfmedicatie kan een tijdje goed gaan, maar als mensen de tijdelijke verlichting van hun klacht aanzien voor genezing en er maanden-, zelfs jarenlang mee doorgaan, komen er doorgaans problemen van. Gaat men ten einde raad toch naar een homeopaat;, dan blijkt het soms moeilijk te zijn om de echt individuele symptomen van de patient te herkennen tussen allerlei andere kunstmatige symptomen, die het gevolg zijn van langdurig medicijngebruik. In zo'n geval wordt in de eerste instantie wel eens Sulfur gegeven. Bij Aloë past dat heel goed omdat het een antidoot is.

Klachten van de ingewanden zijn een voor de hand liggende reden om ook aan Aloë te denken: constipatie, die vergezeld gaat van nijpende pijnen in de darm, zo erg dat de patient zich zowat dubbelvouwt om het nog een beetje uit te kunnen houden; daarbij een herhaalde aandrang, maar eenmaal op het toilet komt er niets. Heel kenmerkend is dat de ontlasting spontaan "verloren" wordt, zonder dat patiënt het in de gaten heeft. Kinderen krijgen in zo'n geval nog wel eens een standje, dat in dit geval echt niet verdiend is. Ook als ze een windje laten komt er vaak wat ontlasting mee. Ook tijdens het plassen is er vaak ineens aandrang.

Hoofdpijnen zijn er in allerlei soorten. Ze worden meestal erger in de warmte, hoewel met de meeste andere symptomen juist koude en vocht voor verergering zorgen. Pijnen, waar ook in het lichaam, lijken van binnen naar buiten te gaan.

De eetlust is doorgaans goed, ook tijdens de diarree, maar het eten wordt vaak niet goed verteerd. Het ligt te gisten in de darm en zorgt voor darmgassen, die gerommel en een opgeblazen gevoel geven. De gassen kunnen zich door de darm verplaatsen, zodat het erg onrustig is van binnen.

Onrustig is Aloë ook op mentaal en emotioneel gebied.

Mentaal en emotioneel

Onrustig is Aloë ook op mentaal en emotioneel gebied. Gedachten kunnen door hem heen razen, ook gedurende zijn dromen. Hij is gauw boos, kan helemaal niet tegen tegenspraak en zou, als hij zich niet beheerste, gewelddadig worden. Zijn gedrag kan mensen afstoten. Speciaal na het eten kan zijn stemming onberekenbaar zijn. Wellicht heeft dat met zijn slechte spijsvertering te maken. In ieder geval is hij geïrriteerd wanneer het met de stoelgang niet lukken wil.

Hij kan zich zorgen maken over zijn gezondheid en is soms wat bang voor mensen, speciaal in menigten. Voelt hij zich goed, dan kan het zijn dat hij zich met de hele wereld verbroederd voelt. Na het eten kun je hem beter met rust laten, hij is dan in zichzelf gekeerd, vol eigen gedachten en reageert onprettig als hij gestoord wordt.

Reeds lang is bekend, dat Aloë in te grote dosis aanleiding geeft tot een versterkte doorbloeding van de bekkenorganen. Daardoor ontstaan heet aanvoelende winden en warmtesensatie in het onderlichaam.

Aloë wordt om die reden niet voorgeschreven tijdens de menstruatie of bij zwangerschap. Het kan ook een verhoogde aandacht voor seksuele sensaties teweegbrengen. De dromen wijzen daar vaak op. Het onverwacht ontlasting verliezen, met alle gevolgen van dien, herhaalt zich in zijn dromen; hij droomt ervan zich met ontlasting te bevuilen.

Aloë wordt om die reden niet voorgeschreven tijdens de menstruatie of bij zwangerschap

Meer Homeopathische Remedies

HB16/92-12