Kerstbomen, kerststallen en kerstkaartjes met nieuwjaarswensen...

December… ik hou wel van deze koude wintermaand. Ze spreekt tot de verbeelding… Sinterklaas die samen met zijn paard en  Zwarte Piet de nachtelijke kou trotseert op zijn gevaarlijke tocht over de daken, kraampjes met jenever en glühwein, kerstbomen én kerststallen.

Alhoewel, dat laatste lijkt toch problematisch. Naar goede gewoonte versier ik mijn boom elk jaar hoofdzakelijk met een allegaartje van aloude glazen bollen (sommige nog van grootouders, tantes, verre familieleden). Toch liep ik – nieuwsgierig als ik ben – eens binnen in de grote ‘Christmas’-shops die de stad Antwerpen deze weken rijk is. De oude kerststal heeft het helaas begeven: geveld door memel en waterschade. Dus dacht ik wat inspiratie op te doen voor zijn opvolger.

 

Een grote, 3 verdiepingen tellende kerstwinkel, daar kon ik toch zeker terecht. Ballonnetjes, slingers, lichtjes, kerstmannen en vrouwen, ijsberen, herten, elanden, …. In alle mogelijke soorten en maten. Ik raakte er bijna de weg tussen kwijt. Dan maar even aan een winkeljuffrouw gevraagd waar ik de kerststallen kon vinden. ‘Ach daar is wel vraag naar de laatste dagen’… ‘als we er nog hebben vindt u die op -1: de kelderverdieping’. Toch niet zo gemakkelijk te vinden… dan maar weer iemand aangesproken. En ja hoor, helemaal achteraan in een hoekje stonden nog enkele dozen met wat mooie kerststalfiguren en een paar piepkleine kerststalletjes met de figuurtjes erin gekleefd… geen enkele kerststal die naam waardig… idem in de andere winkels. Zijn we niet iets vergeten? Ach, niet dat ik me zorgen maak, er zal heus wel een stal onder mijn kerstboom staan waarin de beeldjes van mijn grootouders een waardig onderkomen vinden.

Het materiaal voor de decoratie van de feesttafel is ook in orde en het menu ligt vast: heel gewoon: kalkoen met slaatjes, groenten, fruit en kerstboombrood… en als dessert taart…Brood en taart heb ik net, samen met een vriendin, leren maken op de bakcursus.

Wat mij verder bezighoudt in deze toch wel bijzondere maand, is de ‘brievenbus’. Ik ben namelijk dol op kerstkaartjes. De vele wensen via mail en fb vind ik ook best leuk maar … kaartjes … das toch iets apart. Zelf denk ik altijd goed na over de tekst en het ontwerp maar sommige familieleden en vrienden gaan nog veel verder. Ware kunstwerkjes vallen en in de bus. Kunstige letters, mooie tekeningen, zinvolle teksten, hartelijke kerst- en nieuwjaarswensen. Ik hang ze allemaal op en het kijken alleen al geeft mij een warm gevoel.

Mmmmm…. Eerlijkheidshalve moet ik daaraan toevoegen dat er toch ook één categorie nieuwjaarswensen is waar ik het af en toe behoorlijk moeilijk mee heb:

“Ik wens je een goede gezondheid, want dat is toch het allerbelangrijkste om gelukkig te zijn”

Het klinkt misschien cru en ondankbaar, maar aan dat soort wensen heb ik een vreselijke hekel. Wens ik mensen dan geen goede gezondheid toe? Uiteraard wel! Als chronisch zieke weet ik best wel hoe belangrijk gezond-zijn is en gun ik iedereen die kostelijke gave. Maar, tenzij er een wonder gebeurt, zit ik ook volgend jaar (net als de voorbije 16 jaar) met de regelmaat van de klok in de dagkliniek; loop ik 2x per week naar de kinesist en probeer ik zo gezond mogelijk te eten/leven om pijn en andere ongemakken onder controle te houden. Tja, als een ‘goede gezondheid’ het belangrijkste ingrediënt van ‘geluk’ is, dan ben ik dus op voorhand gedoemd een jaar lang ongelukkig te zijn. Niet dat mensen dat zeggen of bedoelen, dat weet ik ook wel; maar dat is wat ik voel, wat bij mij opkomt als ik dergelijke wens krijg. Mijn antwoord?

 

toa-heftiba

“Een goede gezondheid, daar kan ik, als chronisch zieke, alleen maar van dromen, maar ik hoop toch dat ik in het nieuwe jaar gelukkig mag zijn/worden”

Daarom: Aan iedereen gewoon van harte een ‘Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuw Jaar!’

Geplaatst in Alle rubrieken, Patiëntervaringen en getagd met , .