Wat als… we allemaal dichter bij onszelf zouden kunnen zijn…
Dag lief, bijzonder mens,
Ik besluit om terug eens in mijn pen te kruipen. Omdat ik weet uit eigen ondervinding dat het delen van ervaringen zo krachtig kan zijn.
Zoals je misschien weet uit mijn vorige brieven, probeer ik er heel bewust voor te kiezen om eenvoudig gelukkig te zijn. In alles, in elk moment. Alleen… being human myself, vraagt het soms best wat inspanning. Om eenvoudig gelukkig te zijn in het NU is het best wel eens nodig om jezelf in vraag te durven stellen. Even de tijd nemen om in jouw eigen spiegel te kijken en daar de antwoorden te durven zoeken als je er zelf niet in slaagt om in dat gelukzalige gevoel van ZIJN te vertoeven. We verhuisden, verbouwden, de praktijk gaf ik een nieuwe omvang op een gloednieuwe locatie… de druk van de voorbije maanden en de stress die ik ervaarde zorgden ervoor dat ik me wat vervreemd voelde van mezelf en dat er zich wat lichamelijke klachten en frustraties kwamen tonen. Ik wou mijn eigen verantwoordelijkheid opnemen en de antwoorden binnenin mezelf zoeken en niet in mijn buitenwereld.
Dichter bij onszelf ...
Zo zat ik dus enkele weken geleden in de praktijkruimte van mijn behandelend arts, die tot mijn grote vreugde werkt met homeopathische middelen. Er was tijd en ruimte om te reflecteren, om te doorvoelen, om te verwoorden, om kwetsbaar te zijn… En een homeopathisch middel kwam zich onder het geduldig advies van mijn arts tonen.
Ik moest even wachten op de remedie, die uit Engeland moest komen. Maar ik vertrouwde, en geloof, zoals altijd en in alles, in de divine timing.
En gelukkig deed ik dat… De remedie kwam bij me terecht op het moment dat ik enkele dagen, voor het eerst in maanden, wat vrije tijd opmerkte in mijn agenda.
Zoals wel eens eerder in het verleden, ervaarde ik ook nu hoe de remedie me even in het donker zette. Een dag na het innemen van de globules ervaarde ik neerslachtige gevoelens, had ik enkele nachtmerries, mijn energiepeil ging naar beneden en mijn tranen kon ik niet bedwingen. Ik kreeg de uitnodiging om stil te worden. Even kon ik niets meer dan dat. Enkele jaren geleden zou dat me van mijn stuk hebben gebracht, maar nu wist ik dat het kon. Dat ik mocht accepteren en doorvoelen. Dat ik, de tijd die er was, de tijd die me was geschonken, gewoon mocht invullen met niets meer dan het niets.
Een geruststellend telefoontje met mijn arts gaf me nog meer vertrouwen om het stuk dat werd blootgelegd voor me, er even te laten zijn. Een natuurlijke tip die ik kreeg om wat ondersteuning te krijgen in het proces hielp me zacht.
En dan werd ik de volgende dag wakker… Zoals elke dag, nam ik die ochtend in bed eerst even tijd om bewust en dankbaar te ademen … en toen… YESSSSS… voelde ik de ruimte opnieuw. De vreugde vanuit mijn hart. De leegte bijna. Ik voelde me ontspannen en blij… De ruimte voelde ik in mijn fysiek lichaam en ver daarbuiten.
Ik had doorleefd, in de ogen gekeken. Ik kon de ervaring in een heel ander licht zien en wist dat de remedie me had geholpen om opnieuw liefde en heling te kunnen ontvangen.
De korte tijd dat ik even in het donker zat, was gewoon een tijd om los te laten. De zaken die zich kwamen tonen dienden mij niet langer. Oude lagen die diep in mij voor weerstand zorgden.
Waaauw…. Wetend dat dit allemaal zomaar kan, en dat dit allemaal zomaar recht uit de natuur komt… wetend dat ik ook in het verleden al zo’n ervaringen mocht herkennen. Het blijft me verbazen. Al stel ik mij er verder geen vragen meer bij, zoals ik in het verleden wel eens deed. Die ochtend voelde ik alleen maar een grote dankbaarheid en de verwondering voor de ervaring die een glimlach op mijn gezicht toverde.
Achteraf kon ik er zelfs hartelijk om lachen, ik keek met humor naar ons menselijk bestaan. Want hoe snel gaat het toch allemaal… gedragen door gedachten, door verwachtingen, door opgelegde patronen, door maatschappelijke maatstaven, door ambities, door… och… door wat allemaal laten we ons toch soms dragen. Terwijl we ons eigenlijk gewoon beter laten dragen door ons hart. Door voelen, gedragen door liefde. Gedragen door medeleven, zinvolheid van de dingen, door hartverwarmende vriendschappen. Gedragen door nieuwsgierigheid, door geborgenheid, gedragen door de natuur,… Maar bovenal, gedragen door vreugdevolle momenten, door bulderlachen, door vertrouwen. En waarom zouden we niet meer eens spelen als een kind terug… En daar voelen dat je zo dicht bij jezelf kan zijn.
Dus lief, bijzonder mens,
VIER het leven de komende lente en zomer. DANS, LACH, en SPEEL… In alles, in elk moment. Dicht bij jezelf. Want,… wat als we allemaal dichter bij onszelf zouden kunnen zijn, en daar zouden kunnen blijven. Hoe mooi zou de nieuwe wereld er dan gaan uitzien.
En laat de momenten waar je even niet alles weet er maar zijn, ze helpen je op weg naar het ontdekken van jouw eigen energetische signatuur. Wat die ook mag zijn. Niemand hoeft het goed te keuren of goed te vinden. Zolang je zelf maar ervaart dat het de weg is naar jouw mooiste versie van jezelf, daar waar je kan sturen vanuit liefde, vanuit jouw hart. De weg naar vreugde, naar hartelijk blij zijn. Jouw eigen weg naar zinvolle dienstbaarheid, boeiende ervaringen en waardevolle ontmoetingen en vriendschappen. Ik wens het jou van harte toe, een vreugdevolle, dynamische lente en zomer 2023, in dit bijzonder astrologische 7-jaar.
Warme hartengroet,
Karolien Desmet,
www.natuvert.com
LOVE.LIVE.RECONNECT.