Lezersbrief
Inge V.

Oproep De Standaard: Waarom raadpleegt u een homeopaat?

stuur een mailtje naar binnenland@standaard.be en vermeld uw gsm-nummer

Wetenschap is een kerk geworden en tegen het gezag van de kerk ingaan is ketterij. 

Je pense donc je suis? Mon oeil. De mens herleid tot het denken.

Homeopathie gaat verder: ik relateer, ik denk, ik voel en ik beweeg donc je suis.
Lang leve de homeopathie.

14 augustus 2020 lanceerde de krant De Standaard onder zijn lezers de vraag “Waarom raadpleegt u een homeopaat? stuur een mailtje naar binnenland@standaard.be en vermeld uw gsm-nummer” 

Een lezeres schreef een open brief met kopij naar onze redactie om hem hier te publiceren.   

Hallo,

Homeopathie blijft me aanspreken omdat ik sinds mijn 29ste enkel nog ‘suikerkorreltjes’ neem als ik eens ziek ben i.p.v. allerlei andere medicijnen en ik me prima voel. (Nu 56 jaar). 

Ik lieg want ik word ook geholpen door acupunctuur en als ik een ontsteking heb (oor of keel of tand….) gebruik ik enkel en alleen propolis. Vroeger was dat wel even anders.

Vroeger was ik fervent aanhanger van klassieke geneeskunde en ik heb liters vieze roze siroop gedronken. Toen ik op reis met de fiets in China noodgedwongen accupunctuur leerde kennen en geholpen werd zonder ook maar een pilletje, zocht ik eenmaal terug thuis, verder. Ik vond een accupuncturiste en zocht een klassiek geschoolde arts die open stond voor Chinese geneeskunde. Mijn zoektocht leidde me tot bij een arts die open stond/staat voor accupunctuur. Hij bleek bovendien homeopaat te zijn. Aan dat idee moest ik wennen. Ik zette mijn reserves aan de kant, accupunctuur had me geholpen, waarom dan ook niet eens homeopathie proberen?
 

Sommigen beweren dat ik geholpen ben, omdat ik geloof in homeopathie. Anderen vragen me of ik misschien iets ernstigs heb meegemaakt in mijn leven omdat ik me nu laat helpen door zwevers die suikerklontjes voorschrijven.

Als sommigen absoluut willen denken dat homeopathie over suiker gaat, waarom zoeken te bewijzen dat het niet werkt, niet eens zoeken hoe het komt dat het bij sommigen blijkbaar wel werkt. Zou het geloof dat het werkt, ons genezen? Mooi toch! En wat maakt dat sommigen ‘geloven’ en anderen niet?

OK, misschien zijn het de zwevers die geloven. So what?

Wat is het probleem eigenlijk?
Bij mij is het probleem alleszins dat ik als lerares zedenleer verondersteld ben ‘kritisch’ te zijn en homeopaten als charlatans te veroordelen wegens onwetenschappelijke praktijken.

Is het ‘geloof’ dat iets werkt niet wetenschappelijk genoeg ? Wel onderzoek dan ‘geloof’.
De wetenschappers willen toch ziektes uit de wereld helpen. En als ‘suiker en geloof’ de wereld beter maken, waarom dan niet investeren in ‘geloof en suikerklontjes’?

Bovendien, waarom mensen vol steken met pillen met neveneffecten? Pillen die bovendien ook soms niet werken.

Het zou mooi zijn als wetenschappers zich als wetenschappers zouden gedragen en open zouden staan voor andere visies, als klassieke geneesheren ook eens naar de beginselen van homeopathie zouden luisteren en samen zouden werken i.p.v. veroordelen.

Mijn idee is dat wetenschap waar veel geld mee gemoeid is zo gecontamineerd is dat de wetenschap zich als geloof gaat gedragen: alwetend niets ontziend en totaal onkritisch.

De bijbel dicteert de wetten, die de pastoor doorgeeft aan de schapen. De pastoor en zijn schapen denken dat God hiermee aan zet is.  De farmaceutische industrie dicteert de medicijnen die de dokter voorschrijft aan de zieken. De dokters en de zieken denken dat Wetenschap aan zet is. 
Wetenschap is een kerk geworden en tegen het gezag van de kerk ingaan is ketterij. 

Zelf vind ik dat heel erg jammer.

Je pense donc je suis? Mon oeil. De mens herleid tot het denken.
Le médecin pense et je suis patiente. 
Homeopathie is anders: ik leg uit hoe ik relateer, ik denk, ik voel en ik beweeg. 
Donc je suis.
Lang leve de homeopathie.

Groetjes
Inge V.
012/345 67 89

(naam en telefoonnummer door de redactie veranderd).